Trzy dni przed śmiercią Jezusa, Kościół czyta Ewangelię, która bardzo mocno akcentuje zachowanie dwóch Jego uczniów. Co warto wiedzieć o tym dniu?

Co prawda dopiero Wtorek, Ewangelia dzisiejsza przenosi nas już jednak do Czwartku, na Ostatnią Wieczerzę. Następuje dosyć zagadkowy moment. Jezus najpierw odpowiada na pytanie o zdrajcę, podając chleb Judaszowi. Później daje mu wyraźny sygnał – „co masz czynić, czym prędzej”. Pełna emocji to scena, pełna napięcia – bo wszystko działo się naprawdę! Co musiało dziać się w sercu Jezusa – spożywał uroczysty posiłek w gronie najbliższych mu ludzi ze świadomością, że za chwilę jeden z nich zdradzi miejsce jego pobytu ludziom czyhającym na Jego życie. Drugi, zapewniając o wierności aż do śmierci, niewiele później ze strachu kłamie, że Go nie zna. Pamiętajmy, ilekroć doświadczymy opuszczenia, niezrozumienia czy otwartej zdrady – Jezus również tego doświadczył. To Go jednak nie złamało – może również i nas umocnić. Z pewnością każdy z nas odnajduje się w roli zarówno Piotra, jak i Judasza. Ileż to razy poświęcaliśmy swoje życie Bogu, wypieraliśmy się grzechu. „A po spożyciu chleba wstąpił w niego szatan”, „nie znam tego Człowieka”. To nasza rzeczywistość. Możemy wybrać drogę Judasza, zwątpić i umrzeć. Możemy również jak Piotr uznać grzech, prosić o przebaczenie i opowiedzieć innym o doświadczeniu Bożej Miłości. Wybór należy do nas

Posiedź nad zdradą Judasza i zobacz jej mechanizm na sobie. Jednak nie idzie o to, co tak łatwo nam przychodzi, by oskarżyć się o zdradę Jezusa. Oskarżamy się o to ciągle i nic z tego nie wynika. Potrafimy brnąć w nasze grzechy i zdrady. Potrafimy podjąć decyzję o zdradzie i zaraz wrócić do Jezusa – Osoby, którą mamy zamiar zdradzić, i udawać, że nic się nie stało. Co więcej, jemy z Jej ręki. Zdradzamy Jezusa w naszych małżonkach, przyjaciołach i sąsiadach. Zdradzamy Go też w sobie. Nie realizując naszych pragnień, marzeń, pozwalając, by za cenę paru przysłowiowych srebrników milczeć, kiedy trzeba się odezwać, zawalczyć. W tych dniach Jezus jest atakowany przez złego. Przez zwątpienie Jego przyjaciół: Judasza, Piotra, innych i nas. Zły jest dobrym strategiem, na każdego znajduje inny sposób. Judasza skusił zyskiem, może uczepił się jego niespełnionych pragnień? U Piotra wykorzystał jego narwaność, tak często nieprzemyślaną. Najbliżsi zostawiają Jezusa, bo dali się złapać w pułapkę strachu, czyli patrzenia na siebie. My też często dajemy się na to złapać. Zamiast z Nim być, to wolimy do Niego gadać. Tak jak to robimy z naszymi bliskimi. Zamiast z nimi być, to często zawalamy ich naszymi dobrymi radami. Wydaje się nam to lepsze. A tak naprawdę te nasze dobre rady są tylko znakiem tego, że czujemy się bezradni.

Bądź w tych dniach z Jezusem, siadaj koło Niego i nie zawalaj Go swoim gadaniem, ale daj Mu swoją obecność. Tak jak potrafisz. Izajasz przypomina o naszej wielkiej godności. Pan mnie powołał już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Jesteśmy dziećmi, synami i córkami Boga. Idź na Eucharystię i nie bierz dziś kawałka chleba z ołtarza, by wyjść w ciemność twojego starego życia, ale nakarmiwszy się, idź powiedzieć ludziom dobre rzeczy. Nawet jeśli to będzie naiwnością z twojej strony. On też był naiwny. Poszedł na krzyż. Też za Judasza, też za Piotra, też za mnie i za Ciebie.

Dzisiaj wtorek, Kościół wspomina w Ewangelii Judasza, który zdecydował się na zdradę i Piotra, któremu Pan zapowiedział to, że zaprze się Go przed innymi ludźmi. Często tego nie zauważamy, ale zdrada Jezusa w naszym życiu nie musi polegać na tym, że wstydzimy się do Niego przyznać, możemy zwyczajnie zdradzać go w sobie wtedy, kiedy nie pozwalamy mu dotknąć tam, gdzie najbardziej boli. W upokorzeniach, niezrealizowanych nadziejach, planach, szansach, których się boimy, a które nosimy w sobie. Wpuść go dzisiaj do każdego z tych miejsc, powiedz, jak ważne jest, żeby tam gdzie jest cierpienie pojawiła się Jego ręka. Była przebita gwoździem i nie boi się twojego bólu.