wprowadzenie
Dzisiaj obchodzimy VI Niedzielę zwykłą.
Liturgia dzisiejszej niedzieli stawia przed nami fundamentalne pytanie: Komu ufam? Bogu czy tylko własnym siłom?
W pierwszym czytaniu (Jr 17, 5-8) prorok Jeremiasz mówi o dwóch postawach człowieka: o tym, kto pokłada nadzieję jedynie w ludziach, i o tym, kto ufa Panu. Pierwszy jest jak suchy krzew na pustyni, który nie widzi błogosławieństwa. Drugi przypomina drzewo zasadzone nad wodą, którego liście zawsze są zielone, nawet w czas suszy. To wezwanie do budowania życia na trwałym fundamencie – na wierze w Boga.
Psalm responsoryjny podkreśla tę prawdę:
„Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu.”
Tylko w Nim możemy znaleźć prawdziwą siłę i nadzieję.
W drugim czytaniu (1 Kor 15, 12.16-20) św. Paweł przypomina o centralnej prawdzie naszej wiary – o zmartwychwstaniu Chrystusa. Bez niego wiara byłaby próżna, a nasze życie pozbawione sensu. Ale Chrystus zmartwychwstał i daje nam nadzieję na życie wieczne.
W Ewangelii (Łk 6, 17.20-26) Jezus wygłasza błogosławieństwa i biada, ukazując Bożą logikę, odmienną od ludzkiej. Błogosławieni są ubodzy, smutni i prześladowani – nie dlatego, że cierpienie samo w sobie jest dobre, ale dlatego, że Bóg jest blisko tych, którzy w Nim pokładają nadzieję. Przestroga „biada wam” dotyczy tych, którzy szukają szczęścia jedynie w bogactwie, sławie i wygodzie, zapominając o prawdziwym celu życia.
Niech dzisiejsza liturgia przypomni nam, że prawdziwe błogosławieństwo płynie z relacji z Bogiem. Czy moje życie jest zakorzenione w Nim jak drzewo nad wodą?
liturgia słowa bożego
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 17, 5-8)
Błogosławiony, kto pokłada ufność w Bogu
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Tak mówi Pan: «Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce. Jest on podobny do dzikiego krzewu na stepie, nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście; wybiera miejsca spalone na pustyni, ziemię słoną i bezludną.
Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą, co swe korzenie puszcza ku strumieniowi; nie obawia się, gdy nadejdzie upał, bo zachowa zielone liście; także w roku posuchy nie doznaje niepokoju i nie przestaje wydawać owoców».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6)
Refren: Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu.
Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych, †
nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu.
Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana, *
a droga występnych zaginie.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 15, 12. 16-20)
Zmartwychwstanie Chrystusa podstawą naszej wiary
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Jeżeli głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania?
Jeśli umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w waszych grzechach. Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 6, 23ab)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Cieszcie się i radujcie,
bo wielka jest wasza nagroda w niebie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
✠ EWANGELIA (Łk 6, 17.20-26)
Błogosławieni ubodzy, biada bogaczom
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu.
On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.
Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom».
Oto słowo Pańskie.
mówią wielcy
„Błogosławieństwa są jakby autoportretem Chrystusa i zaproszeniem, by Go naśladować”.
Święty Jan Paweł II często podkreślał, że błogosławieństwa są drogą do prawdziwego szczęścia, choć mogą wydawać się trudne i sprzeczne z ludzką logiką. Zachęcał, abyśmy nie szukali jedynie ziemskich zabezpieczeń, lecz budowali życie na wierze i ufności w Boga.
Kolor szat liturgicznych
Kolekta
Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, † daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Podziel się treścią :
