Nabożeństwa fatimskie to nabożeństwa maryjne odbywające się 13. dnia miesiąca i odprawiane od maja do października. Dzień i miesiące nie są przypadkowe, bowiem Matka Boża objawiała się trzem pastuszkom, św. Hiacyncie, św. Franciszkowi i Łucji, przez 6 miesięcy od 13 maja 1917 r. do 13 października 1917 r.

Objawienia w Fatimie:

Fatima to obok Lourdes i Jasnej Góry jeden z głównych ośrodków kultu maryjnego na świecie. Jej znaczenie wiąże się z objawieniami Matki Bożej w 1917. Objawienia trwały od 13 maja do 13 października na małym skrawku ziemi należącym do rodziny dos Santos, zwanych Cova da Iria (Kotlina Pokoju), położonych w pobliżu wioski o nazwie Fatima. Powiernikami objawień było troje dzieci: Łucja dos Santos (10 lat) i dwoje jej młodszych kuzynów Marto: Franciszek (9 lat) i Hiacynta (7 lat). Matka Boża ukazała się im na krzewie zwanym ilex, będącym karłowatą odmianą dębu, mierzącym nieco ponad metr wysokości.

Czwarte objawienie Matki Bożej:

W dniu 13 sierpnia 1917 dzieci były w więzieniu w Ourem, kilka kilometrów od Fatimy. Hiacynta we łzach oferowała wszystko w intencji nawrócenia grzeszników. Czas, gdy Matka Boska miała się objawić minął. Dwadzieścia tysięcy ludzi w Fatimie widziało i słyszało huk piorunów oraz jasny błysk światła na czystym, niebieskim niebie. Słońce zbladło a cała atmosfera się zmieniła na kolor matowy, chorobliwie żółty, podczas, gdy jasna chmura, o pięknym kształcie objawiła się i uniosła się w powietrzu na chwilę ponad drzewem dębu – miejscem objawień.

Matka Boska objawiła się dzieciom 19 sierpnia na obszarze, który jest nazywany Valinos, w małej wiosce koło Fatimy. Matka Boska jeszcze raz się objawiła ponad drzewem dębu skalnego. Łucja się zapytała: „Czego życzysz sobie ode mnie?” Matka Boska odpowiedziała: „Ja chcę, abyś pojechała do Cova da Iria 30-ego i kontynuowała modlitwę różańcową, a przy ostatnim objawieniu Ja uczynię cud, żeby ludzie mogli uwierzyć.”